فاز اول : هفته 0 تا 6
اهداف درمانی:
مهمترین اهداف درمانی در این فاز شامل موارد زیر است:
- کاهش علائم بیماری (در صورت مراجعه به موقع بیمار و انتخاب برنامه درمانی مناسب توسط پزشک و فیزیوتراپیست ؛ غالبا درد بیمار طی 2 هفته بهبود می یابد.)
- مراقبت از تشدید علائم و ایجاد پارگی در تاندون
- اصلاح الگوهای حرکتی بیمار بویژه اصلاح فعالیت های ورزشی بیمار
معیارهای ورود به فاز:
کلیه بیماران مبتلا به تاندنوپاتی آشیل پس از معاینات اولیه و تشخیص بالینی به این برنامه وارد می شوند.
مداخلات درمانی:
- استراحت یا کاهش سطح فعالیت فیزیکی بیمار
- در صورت شدید بودن درد بیمار استفاده از بوت یا گچ گیری اندام مبتلا به مدت 3 تا 8 هفته ممکن است ضرورت یابد.
- استفاده از عصا در صورتی که بیمار ضمن استفاده از بوت یا گچ گیری اندام همچنان از درد شکایت دارد.
- استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی NSAIDs و کامپرس یخ با هدف کاهش درد و التهاب
- تمرینات استرچی ملایم برای تاندون آشیل ، عضلات ساق و همسترینگ (3 تا 4 نوبت در روز)
- اصلاح کفش بیمار بوِیژه در صورتی که پای بیمار در وضعیت Inversion اضافی قرار گرفته یا اینکه کفش از ناحیه پشت پا و پاشنه مراقبت کافی نمی کند.
- پیشرفت برنامه درمانی بیمار برای انجام تمرینات تقویتی ملایم
- اصلاح و تغییر الگوی ورزشی بیمار شامل:
- برگشت بیمار به فعالیت ورزشی باید تدریجی باشد.
- باید بیمار قبل و بعد از فعالیت ورزشی تمرینات مناسب برای گرم و سرد کردن داشته باشد.
- استرچ کامپلکس عضلانی گاستروکنمیوس (gastrocnemius) و سولئوس (soleus) باید قبل و بعد از برنامه ورزشی
- کاهش مدت و شدت فعالیت ورزشی
- کاهش فعالیت های ورزشی روی سطوح سخت
- اجتناب از تمرینات ورزشی روی پاشنه یا تمرین روی سطوح شیب دار
- اصلاح و تغییر کفش ورزشی بیمار
احتیاط ها:
- تشدید علائم بیمار
- ایجاد پارگی در تاندون
فاز دوم : هفته 6 تا 12
اهداف درمانی:
این فاز برای مواردی که درمانهای فاز اول موفق نباشد توصیه می شود. همانند فاز اول بهبود علائم اولیه بیمار ، اصلاح الگوهای حرکتی و فعالیت ورزشی بیمار از اصلی ترین اهداف به شمار می رود.
معیارهای ورود به فاز:
در صورتی که برنامه فاز اول موفق نباشد و علائم بیمار همچنان وجود داشته باشد.
مداخلات درمانی:
- ادامه بی حرکتی و تمرینات استرچی فاز اول
- استفاده از مدالیته هایی نظیر حمام کنتراست و اولتراسوند
- ایجاد تغییر در کفش بیمار
- افزودن یک پاشنه کوچک به کفش بیمار
- اصلاح قوس کف پا با استفاده از ارتز مناسب در صورتیکه پای بیمار در وضعیت Inversion قرار گرفته است.
- در صورت کوتاهی دائمی آشیل از تمرینات کششی و یک ارتز شب (AFO) که پا را در وضعیت 5 درجه Dorsi Flexion نگه می دارد استفاده می شود. این ارتز به مدت 3 ماه و هنگام خواب پوشیده می شود.
- اجرای برنامه تمرین درمانی زمان بندی شده در بیشتر ورزشکاران بویژه دونده ها
- دویدن در آب و شنا کردن
احتیاط ها:
بیمار باید از فعالیت های ورزشی که باعث تنشن دائمی روی آشیل می شوند (نظیر دویدن ) خودداری نماید.
فاز سوم : بعد از ماه سوم
اهداف درمانی:
معیارهای ورود به فاز:
فقط در موارد paratenonitis بر اساس برنامه درمانی Brisement
مداخلات درمانی:
- تزریق محلول بی حس کننده موضعی و نرمال سالین استریل در غلاف پاراتاندون برای جلوگیری از چسبندگی بین پارا تاندون و تاندون آشیل (برای تعیین دقیق محل تزریق ؛ می توان فرایند را زیر گاید اولتراسوند انجام داد)
- تزریق موضعی کورتیکو استروئید
- توسط اغلب مردم مورد پذیرش نیست
- به ندرت توصیه می شود .
- فقط در مواردی که بیماری به صورت مکرر ایجاد شده است برای مهار التهاب و جلوگیری از ایجاد اسکار تزریق کورتیکو استروئید توصیه می شود.
- تزریق کورتیکواستروئید دارای عوارض جانبی است تزریق استروئید در تاندون آشیل ممکن است موجب پارگی و عود علائم گردد.
عکس های ضمیمه
همچنین بخوانید