در طول درمان فیزیوتراپی ممکن است بیمار افزایش علائم ، ایجاد درد یا ناراحتی را تجربه نماید. در بسیاری از موارد این افزایش علائم موقتی است و تاثیری در روند درمان بیمار ندارد. گاهی ممکن است در نتیجه انتخاب نامناسب پلان درمانی بیمار ، نامناسب بودن تمرینات و درمانهای دستی یا به کار گیری مدالیته نامناسب بیمار دچار آسیب شود . برای تفکیک موارد فوق از دو اصطلاح استفاده می کنیم:
Hurt: افزایش طبیعی علائم بدون ایجاد آسیب
اگر بیمار علائم و نشانه های زیر را در طول درمان فیزیوتراپی بویژه در جلسات اولیه تجربه نماید نشانه این است که درمان فیزیوتراپی بیمار نامناسب نیست:
- آزردگی عضلانی
- دردی که با استراحت برطرف می شود.
- دردی که ضمن فعالیت و انجام تمرینات ورزشی احساس می شود.
- دردی که پیوسته و دائمی نیست.
Harm: افزایش و ایجاد علائم غیر طبیعی که احتمالا ناشی از درمان نامناسب است.
- ایجاد گرمای غیر طبیعی در ناحیه درمان
- ایجادقرمزی غیر طبیعی در ناحیه درمان
- ایجاد التهاب و تورم در ناحیه درمان
- درد دائمی
- دردی که با استراحت برطرف نمی شود
- دردی که بیمار را از خواب شب بیدار می کند
- خشکی صبحگاهی که بیش از 2 ساعت طول بکشد.
- دردی که با انجام فعالیت بهبود می یابد اما در ساعت های بعد از انجام فعالیت تشدید می شود.
مهمترین پیش شرط موفقیت درمان فیزیوتراپی تعامل کامل بین بیمار ، خانواده و تیم درمان می باشد.
همچنین بخوانید
شما چه فکر می کنید؟
لطفا نظر خود را در خصوص این مطلب ثبت نمائید.
تاکنون در خصوص این مطلب نظری ثبت نشده است.